اسیر خار ولی مثل گل معطر بود ( ابراهیم زمانی )

اسیر خار ولی مثل گُل معطٌر بود

گلی که تشنه ی پیوند با صنوبر بود

حکیمه ای که به فردا شدن می اندیشید

ملیکه ای که معمٌای قصر قیصر بود

کنیز نه . بنویسید ماه بانویی

اسیر جاذبه ی آفتاب دیگر بود

به شب نشینی ‌‌خورشید سامرا می رفت

به سوی آنچه که در طالع اش مقدّر بود

بهشت فرش قدم ‌های ساده اش‌ میشد

بهشت‌ با خبر از احترام مادر بود

و ناگهان خبری سبز مثل گُل رویید

گلی که ناب ترین یادگار کوثر بود

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

در آن سیاهی شب آسمان منور بود

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

انیس و مونس شب های تار نرجس شد

به نام دلبر خوش قد و قامت نرجس

ردیف شد غزلی با قیامت نرجس

که سر به زیر ولی سربلند می آید

اسارت است شروع اصالت نرجس

چقدر رفته به زهرا شباهت زینب

چقدر رفته به زینب شهامت نرجس

عزیزِ حضرت مولاست مهدی موعود

کنیز حضرت زهراست حضرت نرجس

حسن شبیه حسن بوده است اما نه

جفای جعده کجا و نجابت نرجس

به جای اشک دو رکعت نماز باران خواند

جوانه زد گل نرگس به حرمت نرجس

بهارِ منتظران بی خبر رسید از راه

شــبیه معجزه ای با کرامت نرجس

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

به غمزه مسئله آموزِ صد مدرِّس شد

پیاده آمده تا تــک ســوارِ ما باشد

قرار شد گل نرگس قرار ما باشد

امامِ صُلح غزل پوش می رسد از راه

که مهربانی او ذوالفقار ما باشد

سپاه گیسوی او تا رها شود در باد

مسیح شانه به شانه کنار ما باشد

به قلب آینه ای کاش آه ننشیند

مباد زخمی گرد و غبار ما باشد

عَجَم قبیله ی نام ‌آشنای عشق علیست

طلای حضرت سلمان عیار ما باشد

خدا کند که شکوفایی گل نرگس

طلوع تازه ای از روزگار ما باشد

خدا کند که بمیریم انتظارش را

و این نوشته ی سنگ مزار ما باشد

ستاره ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد

دل رمیده ی ما را انیس و مونس شد

ابراهیم زمانی